…. and beyond.  Mε δύναμη από το μέλλον

Standard
 
ΤΟΥ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ ΤΡΑΝΟΥ
 
« Πρέπει να γίνει αποδεκτό το σχέδιο συμφωνίας το οποίο κατέθεσαν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο στο Eurogroup της 25/06/2015 και αποτελείται από δύο μέρη τα οποία συγκροτούν την ενιαία πρότασή τους;
Το πρώτο έγγραφο τιτλοφορείται «Reforms for the completion of the Current Program and beyond» (Μεταρρυθμίσεις για την ολοκλήρωση του τρέχοντος προγράμματος και πέραν αυτού) και το δεύτερο «Preliminary Debt Sustainability Analysis» (προκαταρκτική ανάλυση βιωσιμότητας χρέους).
 
Το ερώτημα του δημοψηφίσματος, όπως αυτό τίθεται από την κυβέρνηση της Aριστεράς στον ελληνικό λαό, αποτελεί ταυτόχρονα: δάνειο από το μέλλον, άσκηση αναπνοής και φόρο τιμής στο επαναστατικό παρελθόν της Ευρώπης. 
Στις 16 Αυγούστου του 1819 δύο μόλις χρόνια πριν από την ελληνική επανάσταση, στην περιοχή του Αγίου Πέτρου στο Μάντσεστερ, μαζεύτηκαν πάνω από 60.000 άνθρωποι προκειμένου να ακούσουν την ομιλία του δημοφιλούς ριζοσπάστη ηγέτη, του Χένρι Χαντ, ο οποίος φημιζόταν για τη ρητορική του δεινότητα. Στην ίδια συγκέντρωση θα μιλούσαν και άλλοι, καθώς και μια εκπρόσωπος της νεοσύστατης «Γυναικείας Μεταρρυθμιστικής Ομάδας του Μάντσεστερ». Οι ομιλητές είχαν σκοπό να καταγγείλουν με σφοδρότητα τη συντηρητική και αντιλαϊκή πολιτική των κυρίαρχων τάξεων. Θα ζητούσαν ταυτόχρονα και πολιτικές-οικονομικές μεταρρυθμίσεις για την ανακούφιση των λαϊκών μαζών.
Όμως το πλήθος και ο δυναμισμός των διαδηλωτών θορύβησαν  τους Τόριδες και τις αρχές, οι οποίες διέταξαν την εθνοφρουρά και το ιππικό να διαλύσει τη συγκέντρωση και να συλλάβει τους ομιλητές. Η άγρια επίθεση είχε ως αποτέλεσμα να σκοτωθούν 18 άοπλοι διαδηλωτές και να τραυματιστούν εκατοντάδες άλλοι.

Στη συνέχεια οι πρωταγωνιστές της συγκέντρωσης συνελήφθησαν και οδηγήθηκαν σε δίκες και βαριές καταδίκες. Η βάρβαρη αυτή δολοφονική καταστολή έμεινε στην ιστορία του εργατικού κινήματος ως η «σφαγή στο Πίτερλο».
Το συγκλονιστικό ποίημα «Μάσκα της Αναρχίας» του φιλέλληνα ποιητή Πέρσυ Σέλλεϋ, που γράφτηκε το 1819, αμέσως μετά από τη σφαγή των αγροτών και των τεχνιτών στο Μάντσεστερ, αποτελεί ταυτόχρονα, καθαρόαιμο ποιητικό αριστούργημα και  οργισμένο κάλεσμα σε εξέγερση.
Εξεγερθείτε σαν τα λιοντάρια μετά το Λήθαργο, σε ακατανίκητο αριθμό […] να ελπίζεις, ώσπου η ελπίδα να δημιουργήσει από το δικό της ναυάγιο, αυτό που οραματίζεται, έγραφε ο Σέλλεϋ, προεκτείνοντας στο μέλλον μια ποιητική σύλληψη που συναντά την ουσία και το βάθος τής πολιτικής σκέψης του Ερνστ Μπλοχ, του μαρξιστή φιλόσοφου της ελπίδας.
Η ελπίδα σήμερα δεν μπορεί να εννοηθεί παρά μόνο ως το αληθινό μέτρο της συνείδησης που βρίσκεται σε εγρήγορση και σε ανυπακοή και η οποία  αντιλαμβάνεται τον υλικό κόσμο και την οικονομία -αντίθετα από τους «θεσμούς» και τους υποτακτικούς τους- σε συνάρτηση με την αδιάκοπη εξέλιξη των τεράστιων χειραφετητικών  δυνατοτήτων των ανθρώπων.
«Ο Καρλ Μαρξ», έγραφε ο Ερνστ Μπλοχ, «ακτινογράφησε την δυσαρέσκεια των καταπιεσμένων χωρίς ποτέ να ξεχνά τον έσχατο στόχο που εξ υπονοείται μέσα τους:[…]την εξάλειψη όλων των όρων που κάνουν τον άνθρωπο να είναι ένα καταπιεσμένο, χαμένο, αξιοκαταφρόνητο, λησμονημένο και δειλό ον».
Το άλμα από την ταπείνωση των μνημονίων στην κατάσταση της ελευθερίας, προκαλεί στη συνείδηση των πολιτών ελπίδα και φόβο ταυτόχρονα, έναν ελαφρύ δισταγμό όπως αυτόν που  προκαλεί ένα απαιτητικό αλλά αναγκαίο κάλεσμα στη δράση. Αυτό συμβαίνει εξαιτίας της ανέλπιστης εξίσωσης φιλοσοφίας και πράξης που σήμερα καθίσταται επιτέλους εφικτή στην Ευρώπη, πρώτα σε αυτό τον τόπο που υπέφερε άγρια και υποφέρει ακόμη από την βαρβαρότητα των μνημονίων.
Μόνο όμως η απελευθερωτική πολιτική φαντασία, η πραγματική κληρονομιά της Αριστεράς που διαχέεται σήμερα με χίλια εμπόδια στους πολίτες μπορεί να συλλάβει τη ζοφερή φύση του beyond, του «πέραν αυτού» που θα ακολουθήσει τις  Μεταρρυθμίσεις για την ολοκλήρωση του τρέχοντος προγράμματος.
Το πρώτο ζητούμενο της νέας, ελπιδοφόρας κατάστασης πραγμάτων που παλεύει σήμερα να στερεωθεί και της αισιοδοξίας που αναπτύσσεται σε όλο τον κόσμο από το θάρρος της ελληνικής κυβέρνησης της Αριστεράς είναι το εξής: με ποιον τρόπο η συσσωρευμένη δυσαρέσκεια των Ευρωπαίων πολιτών θα μετατραπεί σε θετική ποιότητα και στήριξη στο πρωτόφαντο εγχείρημα; Η απάντηση είναι απλή. Με δύναμη από το μέλλον και σοφία από το παρελθόν!

Σχολιάστε